Brąz, sepia, oliwka i nowe koronki

Zacznę nieco monotematycznie, bo czas a właściwie jego brak to często poruszany temat na tym blogu i zawsze można na niego zrzucić winę za swoje ograniczenia, ale któż od czasu do czasu albo i częściej nie ma z nim na pieńku. Tzw. gołym okiem widać, że zapuściłam bloga tak, że nawet życzeń noworocznych nie było, więc nieco po czasie bardzo dziękuję za wszystkie życzenia świąteczne i noworoczne, które mi zostawiłyście i życzę Wam dużo zdrówka i słoneczka w tym Nowym 2012 roku a resztę i tak musicie zorganizować sobie sami jak mawia Marcin Tyniec.

Dekupażowanie też przez długi czas prawie odłogiem leżało, ale ponieważ prawie robi różnicę, to jakieś drobiazgi się znajdą do pokazania i okazało się przez przypadek, że wszystko wyszło w sepiach, brązach i oliwkach, ale może zgodnie z teorią Froyda to wcale nie przypadek.

Starałam się na tym pudełku ujarzmić nową umiejętność, czyli posługiwanie się pastą strukturalną, bo od ponad roku stała bezużytecznie w ciemnym kącie, więc przyschła i zrobiła się oporna. Jak zwykle okazało się, że nie taki diabeł straszny a najtrudniejsze w tej technice jest utrzymanie w ryzach szablonu, bo bardzo się wierci, więc widać pewne rozmazania, ale spodziewam się, że zapanowanie nad bestią musi trochę potrwać. 

 

 

Jak wspominałam w poprzednim poście święta spędziliśmy w naszej ruderce, w której na razie nie ma ani ogrzewania, ani łoża, więc spaliśmy na naszej narodowej dumie, czyli na styropianie, w śpiworach pomiędzy rozpaloną kozą, która była wspólnym prezentem pod choinkę, której nie było a Romanem w kredensie tylko mu przedtem wyjęłam porcelanę i nie życzył sobie poduszki do środka.

Mimo kozy wiaterek jakby to powiedział Adam Małysz po średnio udanym skoku hulał nam niemiłosiernie między uszami, ale ogólnie rzecz biorąc było super i bawiliśmy się na całego. W sylwestrowy wieczór małżonek już około 19-stej skończył gipsowanie przedpokoju a ja stwierdziłam, że nie podoba mi się jeden z wyremontowanych kredensów, więc rozpoczęłam proces przeróbki. Jeden z kolegów, który zadzwonił z życzeniami, kiedy usłyszał, że będziemy spać na styropianie zaprosił nas do siebie, ale byliśmy za bardzo zaangażowani w pracę  no i co z moją kreacją? U nas obowiązywały średnio utytłane, bo nie wypadało mi w ten dzień występować w tej, w której malowałam sufit, bo usmolona jest nawet na plecach. W rezultacie zmęczeni, ale zadowoleni, bo sporo udało nam się zrobić po dziesiątej zaszyliśmy się w śpiworach a ponieważ rzecz się dzieje na wsi to o północy nie obudziły nas żadne popisy pirotechniczne ani wrzaski, więc w kolejny rok wślizgnęliśmy się nieświadomi i zdziwieni o poranku, że to już ten nowy 2012-sty?

I postanowiłam sobie z tym nowym rokiem, że już nie będę sobie nic postanawiać z żadnym nowym rokiem, bo to nieetyczne tak siebie wodzić za nos i po co się męczyć, skoro zgodnie z wyliczeniami majów zaplanowany jest w tym roku koniec świata, choć mam wrażenie, że średnia końców świata w ostatnich latach jakoś wzrosła. 

 Gotye - nasz z mężem najlepszy kawałek w zeszłym roku wygrał nawet z Adele.

Mądrość przychodzi wtedy, kiedy nie jest nam już do niczego potrzebna.

Gabriel García Márquez
Miłość w czasach zarazy