Szorstko i romantycznie

Nareszcie zamieszkaliśmy w naszej ruderce  jednak nie jesteśmy z tym faktem dostatecznie oswojeni, więc  jeszcze łapczywie  łykamy tutejszą atmosferę a ostatnie tygodnie przyniosły nam kilka przełomowych wydarzeń typu: awans z podłogi na łóżko, czyli koniec ery styropianowej w naszym życiu, możliwość upajania się hipnotyzującym płomieniem palnika gazowego po wielu miesiącach oczekiwania, pierwsze pranie w automatyce a wszystko okraszone natężeniem  kontaktów z różnej maści robalami w końcu chciałam być bliżej natury oraz założyliśmy ruch poparcia  kota  w rozwiązywaniu konfliktów z kotami sąsiadów, bo jego biała sierść sypie się gęsto.
Oczywiście nie wszystko jest na tip top a w wielu przypadkach stosujemy metody eksperymentalno-histeryczne np. płyn do felg na mszyce (uwaga pada cała roślina) czy kij od grabi jako antena jednak po tak długim okresie koczownictwa wiele oczywistych oczywistości  wydaje nam się być luksusem.

Ponieważ nie wszystko dopięte jest na ostatni guzik dziś tylko wersja demo tego, co nam się udało dla przybliżenia klimatu. Ponieważ lubimy rzeczy o powierzchniach szorstkich i niejednolitych a wiele rzeczy, które zastaliśmy takimi właśnie było to staraliśmy się  takimi je zachować  dokonując mało inwazyjnych zabiegów. Przykładowo drzwi do spiżarni, które w przeszłości  były ze sto razy malowane farbą, modne zapewne tuż po baroku  i  właściwie nie wiadomo było, co z nimi począć:  pomalować sto pierwszy raz, wymienić, zabić na wieki,  ale kiedy po wyszlifowaniu wyłoniły się te dalmatyńskie łaty wiedzieliśmy, że należy je wywoskować i zostawić w spokoju i chyba nawet szpetna lodówka nieco zyskała przez sam fakt, że stoi obok.  Nauka to jest doskonała polubić co się musi, by głowa spoczynku doznała (własne).

Świecznik przeznaczony przez znajomych na śmietnik pomalowany metodą suchego pędzla, czyli po łebkach, ledwo widoczne na zdjęciu szklane łezki wzięłam ze starego żyrandola i tylko koniecznie porządne świece muszę kupić. Po miesiącach babrania się w mazidłach wreszcie mogę  zadumać  się nad problemem zegar czy obrazek? Oto jest pytanie.
Celowo szorstkie ściany, bo próba wykonania czegoś zbliżonego do gładzi błąkała by się na granicy masochizmu a robota trwała do dziś. 

Wyburzony kawał ściany pomiędzy pomieszczeniami, po którym zostało prawie tyle gruzu, co po tunelu La Manche dzięki czemu powstało biuro a kuchnię zalała jasność. Na pamiątkę zostawiliśmy szczerby, które  nieco ucywilizowaliśmy poprzez częściowe pomalowanie i lekko szczypię się w pióro przed użyciem tego słowa, bo poszajbowane jak mawia małżonek futryny podobnie jak listwy kończące glazurę w kuchni. Szorstką oczywiście

Widok na korytarz a w lewym górnym rogu dzwon przytargany przez męża spod szczytu Mount Blanc a drugi maleńki spod Elbrusa. Wreszcie znalazły swoje miejsce i jak na razie służą do sygnalizowania, że komuś żołądek przysycha do żeber i w zależności od natężenia głodu używany jest jeden albo drugi. Tu również zostawiliśmy oryginalne futryny.

Przerobione i ozdobione drobiazgi.

A na koniec zaabsorbowany Roman w odmętach zieleni. Nowe zadania, wrażenia, obowiązki. W słoneczny dzień wcisnęłam guzik do dziś nie wiem jaki, dzięki czemu gwiazda Romana  podobnie jak  róża z lśni  blaskiem jedynym w swoim rodzaju.

Nie jest ważne co nas dopadło, ale jak sobie z tym radzimy.