Barwy szczęścia

Rozpiętość barw, którymi ostatnio się parałam od sasa do lasa, więc postanowiłam zrobić coś w brązach i temu pochodnych, a podobno jest to kolor, którym trudno się zbłaźnić podobnie jak czerń i szarość. Nie mam wiele do pokazania, ponieważ ostatnio byłam w podróżach służbowych tylko takie dwa  małe króliczki z rękawa wyciągnę, bo przecież idą święta.

Ponieważ brąz to mój ulubiony kolor postanowiłam dowiedzieć się czegoś o sobie na podstawie tej preferencji, jako, że analiz psychologiczno-jakiś tam… mamy teraz bez liku a podejrzewam, że wśród dekupażystek i nie tylko jest wiele osób lubiących ten kolor zgodnie z piosenką, że dziewczyny lubią brąz. Początkowo nie mogłam znaleźć dobrych wiadomości, bo niektórzy znawcy tematu ocenili ten wybór tak, że tylko do Wisły się rzucić, ale ponieważ świat mamy jak już gdzieś, kiedyś wspomniałam trochę pokręcony to znalazłam inne wręcz odwrotne, z których wynika, że jeszcze da się pożyć.

I tak kolor brązowy jest związany z ziemią i trwałym w niej osadzeniem a osoby, które go lubią są dobrze zakotwiczone w realiach rzeczywistości, poważne, konkretne, pewne siebie, wierzące w swoje możliwości i można na nich polegać, oddane rodzinie, przyjaciołom i pracy (chyba zaczęłam lekko unosić się nad ziemią). Czasem jednak cierpią na brak poczucia bezpieczeństwa i stabilizacji.

Wystarczająco pochlebna analiza, postanowiłam się z nią zgodzić, ale znalazłam też taką, która jest wręcz miodem na moje uszy. Zgodnie z nią osoba lubiąca brąz ma pociąg do zawodów związanych z przyrodą (niestety nie ziściło się) i z pasją poświęciłaby się pracy na roli (trochę przesadzili) pasjonują ją prace ręczne, pomaganie innym, a jej marzeniem jest domek na wsi. No po prostu strzał w dziesiątkę z tym domkiem jeszcze najlepiej pod lasem, z daleka od drogi, z kilkoma średnio wyrośniętymi brzózkami i owocującymi już jabłonkami, bo nie ma sensu czekać na kompot czy szarlotkę kilka lat. W bardzo dobry nastrój wprawiła mnie ta diagnoza na święta będzie jak znalazł, aby tylko nic go nie popsuło.

 

I jeszcze druga odsłona wiaderka, które brązowe jest tylko punktowo a wszystko dla podniesienia statystyki z braku świeżych eksponatów. Wiaderko najbardziej podobało się w poprzednim wpisie jak wynika z komentarzy, a ponieważ ma dwa oblicza z jednej strony krówki a z drugiej strony świnki to dziś dla odmiany na wybiegu kilka świnek.

Ponieważ znikam na tych kilka świątecznych dni w Bieszczady, bo gdzieżby indziej życzę wszystkim, którzy odwiedzają mojego bloga jak najwięcej wiary w siebie, ciepłej  jak ostatnie dni wiosny w sercu, miłości, radości i uczucia sytości, ale żeby nie trzeba było przeszywać guzików, oczywiście smacznego jajka i niech te święta upłyną jak bajka. 

Wszystkiego najlepszego i dyngusa wsołego.

Grażyna