Co ma Mount Blanc do małej drewnianej półeczki?

Trochę ma ponieważ półeczka przyjechała z Francji gdzie małżonek koczował pod szczytem Mount Blanc żeby go zdobyć i w rezultacie go zdobył, a w oczekiwaniu na poprawę pogody chadzał uroczymi francuskimi uliczkami po uroczych francuskich sklepikach ze starociami, pomny, że ma w domu lekko sztukniętą na punkcie staroci żonę i kupił kilka bibelotów w tym właśnie tę półeczkę  oraz  z bardziej dziwnych rzeczy metalowy dzwon. Ponieważ półeczka była w kiepskim stanie a pogoda kiepska na zdobywanie szczytów małżonek wszczął proces szlifowania a właściwie zdłubywania scyzorykiem starej farby a wszystko z braku innych narzędzi specjalistycznych, ale w końcu nie każdy jest w posiadaniu szlifierki tuż pod szczytem Mount Blanc. Zdłubywał aż stała się śliczna, ale jako, że była z dość ciemnego drzewa i nie pasowała do kuchni musiałam ją rozjaśnić białą farbą akrylową oraz zastosować kilka innych zabiegów.

Poniżej prezentuję pozostałe zakupy spod szczytu Mount Blanc, o których wspomniałam, a które również przeszły metamorfozę (wieszak i druga półeczka pojawiały się już na starym blogu).

Natomiast dzwon na razie pozostaje bezużyteczny i zalega górne partie wysokich mebli w oczekiwaniu na swój wielki dzwon, choć zastanawiałam się czy czasem nie zastosować dzwonu do przytłumienia zapędów Romana do małych szaleństw i tym właśnie dźwiękiem dzwonu, wyrobić w nim odruch warunkowy w postaci ucieczki w przypadku zaangażowania  się w działania szczególnie destrukcyjne i doprowadzenia go do wycofania się z  tychże szaleństw, ale ciężko by było zastosować  te dźwięki tylko w stosunku do niego.

Kiedy małżonek wrócił jak zwykle wychudzony i blady po tych swoich górskich manewrach i rozpakował wszystko, co miał w plecaku nie mogłam uwierzyć, że oprócz raków i wielu innych sprzętów niezbędnych do wspinaczki  przytargał jeszcze tyle żelastwa, mimo kpin ze strony kolegów, którzy wieźli perfumy i tym podobne miłe i małe prezenty dla swoich kobiet, ale okazuje, się, że posiadanie żony lubiącej starocie jest bardziej skomplikowane niż mogłoby się wydawać .

Z muzyki wybrałam dziś nijak nie mający się do tematu, ale mój najbardziej ulubiony kawałek w wykonaniu Enyi - Ebudae. Będzie klimatycznie i dziko.

Żaden człowiek nie jest samoistną wyspą; każdy stanowi ułomek kontynentu, część lądu. Jeżeli morze zmyje choćby grudkę ziemi, Europa będzie pomniejszona, tak samo jak gdyby pochłonęło przylądek, włość twoich przyjaciół czy twoją własną. Śmierć każdego człowieka umniejsza mnie, albowiem jestem zespolony z ludzkością. Przeto nigdy nie pytaj, komu bije dzwon: bije on Tobie.

John Donne