Moja mała manufaktura

Bardzo serdecznie dziękuję za życzenia powrotu do zdrowia w komentarzach, ale niestety okupacja mojego organizmu przez wirusy i bakcyle trwa dalej nawet zespolony atak medykamentów, który zgodnie z zuchwałymi reklamami powinien je wielokrotnie zabić na śmierć nie działa a tu niespodziewanie duże zwierzę przyjechało stanęło beztrosko na środku pokoju, zabrało światło, przestrzeń, porządek, spokój ducha słowem przyparło do muru bym wzięła się do roboty. Na szczęście kredens, bo o nim mowa był w stanie surowym, więc obyło się bez mozolnego szlifowania, ale i tak spędziłam przy nim pół weekendu, a drugie pół na sprzątaniu i aranżacji ozdóbek.

Wyjątkowo nie była to manufaktura małżeńska, ale moja samotna, heroiczna, jeśli chodzi o tempo działalność. Małżonek jedynie zakupił farbę, na którą nieopatrznie usiadł, więc spadła rozlewając się i ozdabiając przedpokój nieskazitelną białą plamą o lekko nieregularnym kształcie i powodując, że poza próbą utrzymania plamy w tzw. kupie aby się jak najmniej rozprzestrzeniła a potem gorączkowym szorowaniem podłogi by nie zaschła musiałam oszczędzać na każdym maźnięciu pędzla, ale jak widać dałam radę. 

 

I jak się okazuje w praktyce duże zwierzę wcale nie jest takie duże i nie dam rady upchnąć wielu zaplanowanych rzeczy i poustawiać ozdóbek, które wytworzyłam i zakupiłam w ostatnim czasie, więc pewnie będę je ciągle zmieniać zależnie od pogody za oknem czy pogody ducha w sercu. 
Część z nich będzie w dalszym ciągu zalegać górne partie wysokich mebli, a część dalej czekać na zakup kolejnego dużego zwierza, więc aż ciśnie mi się pewien cytat: wypijmy zatem, wypijmy do dna za pokręconą nić DNA.

My kobiety jesteśmy aniołami a skrzydła pomagają nam się wznosić, jednak, gdy nam się je podetnie przesiadamy się na miotłę. Cóż kreatywność to wymóg naszych czasów.