O tym, że czasem można odzyskać coś, czego się wcale nie straciło

Ponieważ chwilowo choroba rombowa mi zelżała wzięłam się za ratowanie szafeczki, którą spaprałam tak, że kilka razy przymierzałam się czy nie wrzucić jej do pieca a jak wyglądała nie pokażę, bo szkoda placu na blogu wszak miejsce w cyberprzestrzeni też trzeba oszczędzać. Zgodnie z buddyjskim przysłowiem, że nie ma drogi do szczęścia, bo to droga jest szczęściem wzięłam ją w obroty i po lekkim przeszlifowaniu zamalowałam wszystko farbą Annie Sloan. 

W trakcie procesu zdobienniczego postawiłam na miłosne akcenty dorzucając drewniane, bezpańskie serca a żeby zagrały w jednej orkiestrze dałam im podobne kolory lub motywy. Ogólnie chciałam by całość prezentowała się delikatnie, jako, że miłość to delikatne zjawisko a w każdym razie takie są jej założenia, choć podobno nie jedno ma imię. 

Perfekcyjne zawijasy to oczywiście gotowy wyrób a użyty papier to papier do scrapbookingu, więc część szafki pomalowana farbami AS jest wywoskowana a część oklejona papierem polakierowana jest lakierem akrylowym. To taki nieco zawiły mix różnych technik ratowniczych. 

Jeszcze echo minionych świąt, bo od Lejdy-any dostałam taką oto śliczną kartkę i przeuroczego zająca, który przez całe święta pięknie prężył się i czarował na kredensie w otoczeniu różnych gadżetów świątecznych. Serdecznie Ci dziękuję Aniu za pamięć i za te jak zwykle perfekcyjnie wykonane rzeczy. 

Oraz chwila na chwalipięctwo i lokowanie produktu, bo okazało się, że wałek rzucony na wyzwanie Szuflady godnie na siebie zarobił, bo nie dość, że dostał wyróżnienie to wygrał bon w sklepie Eko-deko, który ciągle mnie zaskakuje kreatywnością w tworzeniu nowych deco-scrabów. I tak dzięki wałkowi czekam na kolejną porcję zawijasów, które dumnie otoczą laureata.

 

Kreatywność przypomina trawnik wystarczy odrobina starań i odrasta.

Julia Cameron